Walka Dawida z Goliatem

Walka Dawida z Goliatem – chyba wszyscy znają tę historię. Często przytacza się ją kiedy próbujemy zobrazować przykład sukcesu odniesionego przez stronę, po której się owego sukcesu się nie spodziewano.

to sytuacja zmagań małego z wielkim.

-> w negocjacjach komercyjnych to chociażby przykład małego, lokalnego dostawcy, który przychodzi do wielkiej sieci handlowej i próbuje jej sprzedać swój towar,

-> przy rokowaniach międzynarodowych to rozmowy czeczeńsko – rosyjskie dotyczące działań zbrojnych na terenie Czeczeni,

-> dla pertraktacji społecznych to spotkania strajkujących lekarzy rezydentów z przedstawicielami rządu.

Negocjowanie z gigantem to sytuacja, w której jedna z negocjujących stron ma wyraźną przewagę nad drugą i gdzie szanse na wygraną strony postrzeganej jako słabsza są bliskie zeru.

Jednym z najsłynniejszych pojedynków w historii jest walka Goliata z Dawidem, do której ponoć doszło 3000 lat temu.

Goliat był ponad dwumetrowym olbrzymem zaprawionym w sztuce wojennej i świetnie przygotowanym do walki. Miał pełną zbroję (pancerz z łusek z brązu) i ciężki metalowy hełm, oszczep, włócznię, miecz i tarczę.

Przeciwko niemu stanął Dawid, młody mężczyzna drobnej postury, nie mający ani przygotowania bojowego ani odpowiedniego stroju. Dawid zajmował się wypasaniem owiec. Nie przyjął zaoferowanego mu miecza i tarczy, twierdząc że i tak nie potrafiłby się nimi posłużyć. Całe jego wyposażenie, to garść kamieni, proca i pasterski kij.

Dawid ponoć wycelował z procy w czoło Goliata. Olbrzym padł ogłuszony. Dawid podbiegł do leżącego ciała, chwycił miecz przeciwnika i odciął mu głowę.

W pojedynku tym, cudem zwycięża słabszy, który według wszelkich oczekiwań, wygrać nie powinien.

Znawcy starożytnej sztuki walki twierdzą jednak, że wiara pokładana w siłę i tężyznę fizyczną Goliata była błędem. Niedocenianie szybkości, zwinności i elementu zaskoczenia po stronie Dawida było pomyłką. Goliat obciążony zbroją, był powolny, mało mobilny i najprawdopodobniej miał problemy ze wzrokiem. Dawid był niezwykle sprawny fizycznie i zręczny, do tego cechowała go oczywiście odwaga.

Walka Dawida z Goliatem pokazuje, jak przekuwać swoje słabe strony w atuty i jak pokonać rywala obracając jego siłę przeciw niemu.

Historia ta ma znakomite odniesienie do negocjacji z potężnymi oponentami, kiedy wydawałoby się, że strona słabsza (pozornie słabsza) jest skazana na przegraną. Strona silniejsza natomiast ma niemal zagwarantowane zwycięstwo.