Negocjacje zazwyczaj są dwustronne, ale zdarzają się procesy, w których zaangażowane jest więcej stron. Dziś wpis pt. Bilateral, trilateral, multilateral negotiations

 

Bilateral, trilateral, multilateral negotiations

 

Dwustronny – Bilateral

Przykład to negocjacje pomiędzy sprzedającym (lokalnym dostawcą warzyw) a kupującym (siecią sklepów spożywczych).

 

Trójstronny – Trilateral

Na przykład rokowania podczas szczytu bezpieczeństwa pomiedzy Unią Europejską, USA i Chinami.

Z naszego, polskiego podwórka to chociażby Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych, która miała stanowić płaszczyznę wypracowywania wspólnego stanowiska w sprawie kierunków i instrumentów polityki społeczno-gospodarczej państwa. Była też pomyślana jako forum rzetelnego i odpowiedzialnego dialogu.

 

Wielostronny – Multilateral

Negocjacje grupowe, które widzimy dosyć często w ramach Unii Europejskiej, gdzie członkowie robią ustalenia chociażby w ramach podziału budżetów.

 

W dzisiejszym świecie nie da się bazować tylko na negocjacjach dwustronnych.

Wielostronne umowy handlowe:

• wzmacniają gospodarkę światową, czyniąc kraje rozwijające się konkurencyjnymi,
• pozwalają, by wszyscy sygnatariusze byli traktowani jednakowo (umowy dwustronne zazwyczaj faworyzują kraje większe i gospodarki potężniejsze),
• standaryzują/ujednolicają procedury importu i eksportu, dając korzyści ekonomiczne wszystkim państwom członkowskim,
• usprawniają proces, bo pozwalają na negocjowanie z więcej niż jednym partnerem/krajem na raz.

to korzyści.

 

• bywają bardzo złożone,
• są upubliczniane, zatem wzbudzają wiele dyskusji a nawet kontrwersji,
• wspólne postanowienia dla każdej umowy handlowej powodują, że niektóre firmy i regiony kraju cierpią, gdy znikają granice handlowe.

to złe strony takich ustaleń i umów.

 

A na koniec ciekawy przykład – umowy bilateralne (dwustronne) a uczestników wiele więcej niż dwoje (link tutaj)

Może Cię zainteresować:

negocjacje wielostronne / grupowe