Dziś garść rozważań w temacie “Negocjacje z Żydami”. Od razu zaznaczę, że nie ograniczam się tylko do Izraelczyków, czyli obywateli państwa Izrael, ale rozważania będą dotyczyć Żydów, niezależnie od miejsca zamieszkania czy konkretnego obywatelstwa.

Negocjacje z Żydami

Żydzi są dosyć specyficznymi partnerami negocjacyjnymi.

Owa specyfika wynika z kilku przyczyn:

wielowiekowe doświadczenie biznesowe
bolesna historia
duże znaczenie czynników kulturowych

Niektórzy dopatruję się wskazówek dot. biznesu już w Torze (najważniejszym tekście judaizmu) gdzie opisane jest jak Mojżesz negocjował z Bogiem.

Mojżesz wykorzystał potęgę pytań i dzięki nim zakwestionował celowość / interes Boga i zgodność boskiego postępowania z boską polityką. Mimo swojej słabszej pozycji negocjacyjnej Mojżeszowi udało się zmienić dynamikę rozmowy, dojść do kompromisu i zrealizować swoje cele.

Żydzi zazwyczaj:

-> są bardzo dobrze przygotowani merytorycznie do tematu negocjacji

-> znają warsztat negocjatora, są ułożeni – działają metodycznie

-> są inteligentni, błyskotliwi w rozmowie

-> bezwzględnie pilnują swojego interesu

-> nie wybaczający błędów, naiwności swoich partnerów negocjacyjnych

Tu chciałam wyjaśnić, że w naturze Żydów nie leży nieuczciwość, pojmowana jako oszukanie oponentów i zniknięcie z ich gotówką. Chodzi tu raczej o postawę zakładającą, że każdy powinien pilnować swoich interesów, myśleć racjonalnie i umieć liczyć. Jeśli druga strona wykazuje się naiwnością albo lekceważy proces i partnerów i przychodzi na negocjacje nieprzygotowana, Żydzi nie będą jej oszczędzać. Nie działają oni bowiem w myśl zasady win-win, wychodząc z założenia, że każda ze stron zaangażowanych w proces negocjacyjnych jest tam po to, by zwracać uwagę na własne korzyści i minimalizować własne ryzyko.

Zainteresowanych odsyłam do artykułu (link tutaj)