Wydaje się, że kiedy negocjujemy ważne jest to co mówimy plus jak mówimy i jakie sygnały przesyła nasze ciało. Znaczenie może mieć też ewentualnie stół, przy którym siedzimy i pomieszczenie, w którym przebywamy. Nic bardziej mylnego! Istotne jest też jak się czujemy a na to niebagatelny wpływ ma przestrzeń personalna, czyli w uproszeniu odległość w jakiej znajdują się nasi partnerzy negocjacyjni.

Niektórzy z nas nie przywiązują do tego aspektu specjalnej wagi. Dla innych jednak jest to szczególnie ważne. Zbyt blisko siedzący nas człowiek może nas rozpraszać. Możemy też czuć się niekomfortowo czując jego zapach. Możemy źle znosić zażyłość, którą niektórzy prezentują np. dotykając naszego ramienia…

Przestrzeń personalna

Każdy kontakt interpersonalny przebiega w określonej sferze przestrzennej zwanej przestrzenią personalną, wyznaczonej wokół ciała kontaktujących się ludzi, co oznacza, że w zależności od:

• sytuacji,
• typu interakcji,
• stopnia zażyłości,

pewne strefy przestrzenne nie mogą być przekraczane.

Na bazie tzw. czterech dystansów społecznych opisanych przez badacza relacji przestrzennych między ludźmi Edwarda Halla, wyróżniamy cztery strefy przestrzenne:

• intymna (prywatna)  do 45 cm.
• osobista od 45 cm do 120 cm.
• społeczna od 120 cm do 350 cm.
• publiczna pow. 3,5 metra.

Negocjacje biznesowe zazwyczaj przebiegają w strefie osobistej, ale już np. negocjacje z dziećmi najczęściej mają miejsce w strefie prywatnej.

Własna przestrzeń personalna jest cechą charakterystyczną dla każdego człowieka.

Co ciekawe wzajemne usytuowanie ludzi uzależnione jest nie tylko od sytuacji czy stopnia zażyłości, ale też od pewnych parametrów społecznych takich jak:

• wiek,
• płeć,
• status społeczny.

Zauważono np. iż kobiety stają bliżej siebie niż mężczyźni, osoby w podobnym wieku podchodzą do siebie bliżej, ludzie wychowani i mieszkający na wsi utrzymują większą odległość niż mieszkańcy dużych miast.

Może Cię zainteresować:

proksemika