Hard bargaining – twarde negocjacje
Hard bargaining – twarde negocjacje to strategia silniejszego.
Hard bargaining – twarde negocjacje
to negocjacje typu ‘win <-> lose’ (wygrany – przegrany), gdzie jedna strona dąży do zdominowania drugiej i osiągnięcia wszystkich swoich celów negocjacyjnych bez uwzględniania interesów swoich oponentów.
Cechy charakterystyczne twardych negocjacji to:
- traktowanie partnerów negocjacji jako przeciwników,
- agresywna postawa,
- ignorowanie stanowiska drugiej strony,
- przesuwanie lub przerywanie rozmów,
- unikanie kompromisu,
- ustalanie limitów czasu lub przeciąganie negocjacji,
- głoszenie priorytetu własnego stanowiska,
- żądanie jednostronnych własnych korzyści i ustępstw drugiej strony jako warunku porozumienia,
- wywieranie presji,
- stawianie ultimatum i straszenie,
- brak szacunku do drugiej strony,
- stosowanie praktyk zmierzających do wykorzystania słabości drugiej strony.
Twarde negocjacje przykłady
Technika – Rambo negocjacje
Jeśli pamiętacie obwieszonego bronią Sylvestra Stallone i jego pogubionych przeciwników, to dosyć łatwo zrozumieć na czym to wszystko polega. Pistolet przystawiony do głowy to odpowiedni tu obraz. W takich wypadku czasem nawet trudno nazwać tę aktywność negocjacjami.
Technika – Rosyjski front
Przedkładanie drugiej stronie dwóch propozycji, gdzie żadna z nich nie jest dla tej strony korzystna. Oponenci muszą zatem wybrać mniejsze zło.
Technika – Taktyka faktów dokonanych
Stawianie drugiej strony wobec jakichś zmian i jednostronnych ustaleń poczynionych przez stronę silniejszą.
Technika – Presja psychologiczna
To każda forma nacisku psychologicznego jednej strony na drugą.
Hard bargaining w ujęciu językowym (link tutaj)
