Dziecięcy negocjator

Dzieci są świetnymi negocjatorami. Dziś kilka słów w temacie: Dziecięcy negocjator

Pewne umiejętności są u dzieci naturalne. Nie muszą się ich uczyć i trenować. Tak też jest z negocjowaniem.

Dzieci nie posiadają szeregu argumentów wykorzystywanych w negocjacjach przez dorosłych.
Dzieciaki nie mają siły nabywczej (pieniędzy).
Maluchy nie mają siły argumentów.
Mają dość ograniczoną siłę nacisku. Oczywiście mogą użyć szantażu, mogą jęczeć, mogą płakać. Jednak ich oddziaływanie jest ograniczone.
Niektóre dzieci (te najmniejsze) nie opanowały nawet zdolności mówienia, czyli nie potrafią wyartykułować swoich potrzeb i żądań.

Mimo tych wszystkich wymienionych wyżej ograniczeń większość dzieci potrafi wyegzekwować, to czego potrzebuje czy pragnie.

Dzieci pozbawione są zahamowań, jakie mają dorośli.

Człowiek dorosły potrafi spojrzeć na proces negocjacyjny z pewnej perspektywy i przewidzieć ewentualne negatywne konsekwencje. Dzieciak widzi tylko “tu i teraz” i nie analizuje sytuacji pod kątem ewentualnych przyszłych reperkusji. Stąd też dziecko będzie dosyć brawurowo podchodzić do każdego projektu i zmierzać do wygranej, bez głębszej analizy przyczynowo-skutkowej.

Co się dzieje, że w pewnym momencie dzieci rosną i… przestają negocjować?

Otóż “organ nieużywany zanika”. Tak też jest z talentami negocjacyjnymi. Jeśli ich nie pielęgnujemy, a mówiąc wprost nie terenujemy negocjowania, niestety zapominamy jak to się robi:-(

A na koniec arcyśmieszny filmik pokazujący dziecięcego mistrza negocjacji (link tutaj)