Komunikacja miękka

W komunikacji wyróżniamy podejście miękkie i twarde. Dziś wpis pt. “Komunikacja miękka”

to sposób komunikacji uwzględniający emocje, nastroje, sytuacje w jakiej się znajdujemy, lub charakter naszych rozmówców.

W negocjacjach komunikacja miękka jest pożądana zwłaszcza w następujących sytuacjach:

faza poznawania nowego partnera negocjacyjnego
negocjacje nastawione na rozwiązanie problemu
proces ze scenariuszem ‘win-win’
pojawienie się obiekcji w standardowych rozmowach
problemy, konflikty, impas

W wyżej wymienionych sytuacjach nie ma sensu wchodzić w słowną konfrontację, ironizować czy przybierać mentorskiego tonu i pouczać naszych oponentów.

Warto wtedy postawić na komunikację miękką:

wysłuchać,
pokazać zainteresowanie argumentami drugiej strony,
uzbroić się w cierpliwość,
wyrazić zrozumienie,
okazac szacunek dla innych poglądów.

DNA komunikacji miękkiej to:

-> stosowanie empatii i pokazanie umiejętności spojrzenia na problem z perspektywy naszego partnera w negocjacjach (“Pana stanowisko jest…”, “Oczekują Państwo…”, itd.)

-> posługiwanie się argumentami strony trzeciej (“Z wypowiedzi naszych serwisantów/kooperantów/urzędników wynika, że…”)

-> przywoływanie czytelnych kryteriów (“Odwołując się do wyniku badania satysfakcji Klienta, widzimy….”, “Ostatnie raporty rynkowe pokazują…”)

-> praktykowanie zwrotów miękkich (“Czy pomocne będzie jeśli…”, “Być może przyda nam się tutaj…”, itd.)

-> przekonywanie bez narzucania swojego zdania czy naruszania autonomii słuchaczy

Stosowanie ww. korków prowadzi do:

-< rozładowania napięcia

-< zbudowania przyjaznej atmosfery

-< kreowania partnerskiej relacji

-< rozwoju współpracy

Komunikacja miękka to domena kobiet.

Oczywiście są też negocjujący mężczyźni bardzo sprawnie posługujący się tego typu metodą komunikacji, chociażby mój ulubiony William Ury. Jednak panowie mają częściej tendencję do przejawiania postawy dominującej, która akurat z komunikacją miękką nie idzie w parze.